Tajemnice Skyle tom IV - seria Blask Corredo - Agnieszka Grzelak

Tajemnice Skyle - to czwarty i przedostatni już tom serii Blask Corredo

Romantyczna powieść fantasy z tajemnicą w tle!

Podczas gdy Dark jest zajęty pisaniem książki o swoich przygodach w krainie Avenidów, Mori podejmuje pracę w Como jako wychowawczyni internatu w założonej przez LaOrę szkole artystycznej dla dziewcząt. Zabiera ze sobą Beatrycze, która ukrywa się przed despotyczną matką, księżną Vos-Saxett. Nauczycielkami w szkole LaOry są głównie dawne mieszkanki Wyspy Sierot. Pewnego dnia pojawia się nikomu nieznana Naenre z Sersany, nauczycielka kaligrafii… Od początku widać, że ma złe intencje. Mori przeczuwa, że kobieta ma coś wspólnego ze złowieszczymi instruktorkami. Obawiając się, że uczennicom i szkole zagraża poważne niebezpieczeństwo, postanawia, narażając życie, ponownie wziąć sprawy w swoje ręce.

• Tom 2 - Córka Szklarki
• Tom 3 - Ścieżki Avenidów
• Tom 4 - Tajemnice Skyle
• Tom 5 - Szkoła Laory

Agnieszka Grzelak jest autorką książek m. in. Gobelin z zamkiem w tle, Mój francuski patchwork, Matecznik

FRAGMENT WYWIADU Z AUTORKĄ:

Cykl Blask Corredo to długa, rozbudowana opowieść – czy Herbata szczęścia miała pozostać zakończoną historią, czy od razu zakładała Pani ciąg dalszy?

Herbata szczęścia była w ogóle moją pierwszą powieścią. Wcześniej pisałam tylko krótkie formy – bajki i opowiadania. Dość długo czekałam na werdykt wydawnictw i kiedy w końcu redakcja „Prószyński i ska” przyjęła książkę, tak mnie to uskrzydliło, że napisałam Córkę Szklarki. Do stworzenia kolejnych tomów zachęcił mnie wydawca twierdząc, że przydałby się dłuższy cykl.

Bardzo mnie dziś cieszy ta zachęta. Co było najważniejszą inspiracją do napisania cyklu – jakieś wydarzenie, rozmowa, chęć przekazania ważnego przesłania?

Pytania o inspirację są trudne, bo dla mnie proces powstawania książki jest zawsze niezwykle tajemniczy, a rezultat końcowy często zadziwia mnie samą. Jeśli chodzi o Herbatę szczęścia, to motywem przewodnim było napisanie takiej powieści, jaką sama chciałabym przeczytać – romantycznej fantastyki pozbawionej ociekających seksem, brutalnością czy okultyzmem scen. Coś dla wrażliwych kobiet poszukujących z coraz większą desperacją lektury, przy której mogłyby odpocząć. Ponieważ w tamtym czasie malowałam szybki na wewnętrznych drzwiach naszego domu, jakoś naturalnie „pojawiła mi się” postać malującej na szkle artystki.

Wyraźną inspiracją do napisania „Tajemnic Skyle” było obejrzenie płyty DVD z występami zespołu tańca irlandzkiego „Riverdance”. Precyzja idealnie zgranych kroków tancerzy i piękno muzyki wstrząsnęły mną do tego stopnia, że zaczynałam płakać już w momencie oglądania czołówki. Wtedy pomyślałam, że Mori musi tego doświadczyć.

Kiedy zaczynam powieść, raczej nie myślę o konkretnym przesłaniu. Chcę po prostu opowiedzieć pewną historię. Potem widzę, że gdzieś między wierszami przesłanie się pojawia. Najczęściej jest to chyba znaczenie piękna i sztuki w życiu oraz wartość szczerych, dobrych relacji.